منشور ملل متحد
مقدمه
منشور
ملل متحد در
تاريخ 26 ژوئن 1945
در سانفرانسيسكو
در پايان
كنفرانس ملل
متحد درباره تشكيل
يك سازمان بين‌المللي
به امضاء رسيد
و در 24 اكتبر
همان سال لازم‌الاجرا
گرديد.
اساسنامه
ديوان بين‌المللي
دادگستري جزء
لاينفك منشور
ملل متحد است.
اصلاحات
مربوط به مواد
23، 27 و 61 منشور در 17
دسامبر 1963 توسط
مجمع عمومي
سازمان ملل
متحد به تصويب
رسيد و از 31 اوت
1965 لازم‌الاجرا
گرديد. اصلاح
بيشتري مربوط
به ماده 61 در 20
دسامبر 1971 توسط
مجمع عمومي به
تصويب رسيد و
در 24 سپتامبر 1973
لازم‌الاجرا
گرديد. اصلاح
ماده 109 نيز كه
در تاريخ 20 دسامبر
1965 به تصويب
مجمع عمومي
رسيد در 12 ژوئن
1968 لازم‌الاجرا
گرديد.
با
اصلاح ماده 23
منشور، تعداد
اعضاي شوراي
امنيت سازمان
ملل متحد از 11
به 15 افزايش
يافت. ماده اصلاحي
27 مقرر داشته
است كه
تصميمات
شوراي امنيت
درباره موضوعات
مربوط به آئين
كار با راي
مثبت 9 عضو
(سابقاً 7 عضو) و
درباره ساير
موضوعات با
راي مثبت 9 عضو
(سابقاً 7 عضو)،
از جمله آراء
پنج عضو دائم
شوراي امنيت،
اتخاذ شود.
با
اصلاح ماده 61،
كه در 31 اوت 1965
لازم‌الاجرا
گرديد، تعداد
اعضاء شوراي
اقتصادي و اجتماعي
سازمان ملل
متحد از 18 به 27
افزايش يافت. اصلاح
بعدي در ماده
مزبور كه از 24
سپتامبر 1973 لازم‌الاجرا
شد، تعداد
اعضاي شوراي
اقتصادي و
اجتماعي
سازمان ملل
متحد را از 27 به 54
افزايش داد.
اصلاح
ماده 109، كه
مربوط به بند
اول ماده
مزبور شد،
مقرر مي‌دارد
كه مي‌توان يك
كنفرانس
عمومي توسط
دول عضو
سازمان ملل‌متحد
در تاريخ و
محلي كه با دو
سوم آراء
اعضاء مجمع‌عمومي
و راي هر يك از 9
عضو (سابقاً 7
عضو) شوراي
امنيت تعيين
مي‌شود تشكيل
داد تا در
منشور ملل‌متحد
تجديد نظر
شود.
بند
سوم ماده 109 كه
مربوط به
امكان تشكيل
كنفرانسي
براي تجديد
نظر در منشور
ملل متحد در
دهمين دوره
اجلاسيه عادي
مجمع عمومي
است به همان صورت
باقي مانده و
در اشاره‌اي
كه "راي هر يك
از 7 عضو شوراي
امنيت" رفته
تغييري داده
نشده زيرا سال
1955 در دهمين
دوره اجلاسيه
عادي مجمع
عمومي و در
شوراي امنيت
براساس بند
مزبور اقدام
شده است.