پشت میلهها، ماورای عدالت: داستان ناگفته کودکان درگیر با قانون
در میان گامهای مهم در تلاشهای جهانی به منظور تضمین محیط حمایتی برای جوانترین اعضای جامعه، تعداد نگران کنندهای از کودکان در بسیاری از قسمتهای دنیا بدون علت کافی، اغلب برای خلافهایی که اگر بزرگسالان انجام دهند، جرم به حساب نمی آید، در بازداشت هستند.
موضوع اصلی
کنوانسیون حقوق کودکان، یکی از هفت معاهده اصلی که چارچوب حقوق بشر بین المللی را تشکیل میدهند، میگوید: «هیچ کودکی نباید به طور غیرقانونی یا به اجبار از آزادی خود محروم شود.» اما به گفته یونیسف، تعداد نگران کنندهای از کودکان جهان از آزادی خود محروم میشوند، و بدون علت کافی بازداشت میشوند. به همین ترتیب، در حالی که این کنوانسیون تاکید میکند که از زندانی کردن کودک باید «فقط به عنوان آخرین راه چاره و برای کوتاهترین دوره زمانی مناسب» استفاده شود، با این حال کودکان بسیاری صرفا برای مزاحم بودن یا تهدید به حساب آمدن، زندانی شده اند. به علاوه، بیشتر آنان محاکمه نشدهاند، و با این حال ماهها، و در بعضی موارد سالها، اغلب بدون دسترسی به کمک حقوقی زندانی میشوند. در بعضی کشورها، اکثریت عظیم کودکان که در تضاد با قانون قرار میگیرند از جوامع محروم هستند و صرفا به خاطر تلاش برای بقا، مجرم به حساب آورده میشوند. این کودکان غالبا در شرایطی بسیار بد و غیرانسانی نگهداری میشوند. بدرفتاری جسمی رایج است و کودکان از جراحات عمیق ناشی از شکنجه و بازجویی رنج میبرند. کودکان قربانی قاچاق و بهره کشی جنسی غالبا دو بار قربانی میشوند.
در حالی که تصویب به اتفاق آرای کنوانسیون حقوق کودکان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1989، تحرکی مهم برای تلاشهای جهانی برای حمایت از حقوق کودکان بود، و توجه رسانهها را به بسیاری از مسائل مهم جلب کرد، کارشناسان ملل متحد هشدار میدهند که به تحولی مشکل آفرین با عوارض جدی برای رفاه کودکان توجه کافی مبذول نشده است. یونیسف برای رسیدگی به این مساله، با تعدادی از کشورها همکاری میکند تا نظامهای دادگستری جوانان را با معیارهای بین المللی هماهنگ و از حقوق کودکانی که در تضاد با قانون قرار میگیرند، حمایت کند.
.
موقعيت
کودکان
· عبارت
«کودکان در تضاد با قانون» به هر فرد زیر 18 سالی اشاره دارد که در نتیجه مورد ظن
یا متهم بودن به ارتکاب خلافی با قوه قضاییه تماس پیدا میکند. بیشتر کودکان در
تضاد با قانون، مرتکب خلافهای جزء یا جرایم کوچکی مانند، ولگردی، گریز از مدرسه،
گدایی یا مصرف الکل شدهاند. بعضی از این کارها به عنوان «خلافهای سنی» شناخته
میشوند که ارتکاب به آنها به وسیله بزرگسالان خلاف به حساب نمیآید.
·
برآوردهای یونیسف نشان میدهد بیش از یک میلیون کودک در سراسر جهان در نتیجه در
تضاد با قانون بودن، زندانی هستند.
·
اکثریت کودکانی که با نظام عدالت کیفری سر و کار پیدا میکنند به ویژه از جوامع و
خانوادههای محروم، اغلب از اقلیتهای مورد تبعیض هستند.
·
زندانی کردن کودکان به جای استفاده از روشهای دیگر، آنان را به عنوان خلافکار
بدنام میکند، از فرصتها برای کار و تحصیل محروم میکند و در رابطه با کسانی قرار
میدهد که مرتکب جرایم جدیتر شدهاند. این کار همچنین احتمال نقض دوباره قانون به
وسیله این کودکان را بیشتر میکند.
·
آیا جایگزینهای دیگری به جای زندان هست؟ یونیسف میگوید بله، و راههای زیر را
توصیه میکند: کودکانی را که صرفا برای زنده ماندن تلاش میکنند، زندانی نکنید؛
کودکانی را که مرتکب خلافهای جزئی شدهاند، به نظام عدالت کیفری و جزایی نسپارید؛
از زندان به عنوان آخرین راه چاره استفاده کنید؛ کودکان زندانی را باید از زندانیان
بزرگسال جدا کرد؛ دولت ها باید اوضاع را به شدت تحت نظر داشته باشند و حداقل بدانند
چه تعداد کودک زندانی هستند و چه مدت در زندان بودهاند.