تهران 27 خرداد 1386 (مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد)– شاهد نجم نماینده سازمان خواربارو کشاورزی ملل متحد (فائو) در جمهوری اسلامی ایران، امروزدر کنفرانسی که به مناسبت روزجهانی بیابان زدايی 17 ژوئن 2007 برابر با 27 خرداد 1386 در ساختمان وزارت جهاد کشاورزی برگزار شد آمادگی فائو برای همکاری کامل با دولت جمهوری اسلامی ایران و خصوصا با سازمان جنگل ها ، مراتع و آبخیزداری کشور به منظور تحقق اهداف و تلاش های بی پایان آنان برای جلوگیری از تخریب جنگل ها و مقابله با بیابان زایی با تمرکز برکاهش زیان بر اقشار فقیرو آسیب پذیر و تضمین توسعه پایداررا اعلام نمود.
وی گفت 65 در صد اراضی ایران جزو مناطق خشک و نیمه خشک است و دارای اکوسیستم و مراتع آسیب پذیر است و به همین دلیل بلای خشکسالی در این کشور پدیده ای مکرر است که این پدیده معاش مردم روستایی ، محصولات کشاورزی ، امنیت غذایی ، محیط زیست و منابع طبیعی را به خطر می اندازد.
مقام سازمان ملل گفت دولت جمهوری اسلامی ایران توجه ویژه ای به خشکسالی در سال های 2000 و 2001 معطوف داشت. وی افزود دراین مورد نیاز به استراتژی مدیریت ملی خشکسالی و برنامه عمل، به عنوان عناصری اصلی درجلوگیری از بیابان زایی و برخورد با خشکسالی های مکرر مطرح شد تا بتواند سازوکارهای لازم برای مقابله خصوصا در شناسایی و پیش آگاهی خشکسالی و کاهش اثرات آن و یاری به آسیب دیدگان، به وجود آورد.
نماینده فائو گفت درجلسه ماه جولای 2004 مقامات ارشد اکو، پیشنهاد دولت ایران مبنی بر استقرار مرکز منطقه ای برای مدیریت خشکسالی در تهران را پذیرفتند و پیرو این تصمیم و در پاسخ به درخواست دولت، فائو به وسيله پروژه توسعه همکاری های فنی با عنوان ” استراتژی ملی و برنامه ی عملی آمادگی ، مدیریت و مقابله با خشکسالی در بخش کشاورزی” کمک های فنی لازم ارائه نموده است.
شایان ذکر است امسال موضوع روزجهانی بیابان زدايی یعنی ” بیابان زايِِی و تغییراقلیم – چالشی جهانی” ، براین تاکید دارد که تغيیرات آب و هوایی و بیابان زايی دو نشانه بارز مشکلی واحد هستند.
آقای نجم در ادامه سخنرانی خود گفت بیابان زايی پدیده ای زیست محیطی است که موجب تخریب اکوسیستم کره خاکی می گردد. بیابان زايی دو سوم کشورهای دنیا و یک سوم سطح کره خاکی را که یک میلیارد انسان در آن زندگی می کنند، یعنی یک ششم جمعیت 6 میلیارد نفری دنیا را تحت تاثیر قرارمی دهد. وی افزود آسیب پذیری زمین درمقابل بیابان زايی اساسا به دلیل آب و هوا ، پستی و بلندی ، وضعیت خاک و رویش گیاهان طبیعی و روش های بهره برداری از این منابع است. آب و هوا بر فرسایش و تخریت شیمیايی و زیستی خاک اثرمی گذارد که این فرسایش خود در ایجاد آسیب پذیری نسبت به بیابان زايی به دليل فعالیت های انسان ، نقش اصلی به عهده دارد.